25 Φλεβάρη σήμερα. Συμβαίνουν τόσο άσχημα πράγματα που με κάνουν να απογοητεύομαι καθημερινά όλο και περισσότερο και να σκέφτομαι το κατά πόσο θα έπρεπε να ασχολούμαι με γλυκά και φωτογραφίσεις. Από την άλλη πλευρά αυτή την συνταγή την παλεύω από τον Ιανουάριο, η φωτογράφιση έγινε με χίλιες δυσκολίες, το ίδιο και οι δοκιμές της συνταγής… Σήμερα, όμως, είναι τα γενέθλια της Ευγενίας και θα της αφιερώσω αυτή την συνταγή. Χρόνια πολλά Τζερρούλα!
♥️
Αναφορικά με τη συνταγή. Ήθελα τόσο καιρό να δημιουργήσω μια γλυκιά ζύμη - βάση για όλα τα τσουρεκοειδή. Κλασικά τσουρέκια, γεμιστά, ρολάκια κανέλας και η λίστα δεν σταματάει. Αυτά τα τσουρεκάκια είναι ακριβώς όπως τα ήθελα. Όχι πολύ γλυκά, υπερβολικά μαλακά και αφράτα…ένα σύννεφο! Αν τα απολαύσετε ζεστά, δεν θα σταματάτε! Είναι αφρός! Μπορείτε να τα γεμίσετε με οποία μαρμελάδα ή άλειμμα επιθυμείτε. Εμείς τα γεμίσαμε με αυτή τη γρήγορη μαρμελάδα από σμέουρα μιας και είχαμε αρκετά και τα αγαπάμε πολύ. Τα έχουμε δοκιμάσει και με μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη αλλά και με πραλίνα φουντουκιού.
Όσον αφορά τη ζύμη μπορείτε να παίξετε με όποιο φυτικό γάλα- ρόφημα ή ζάχαρη επιθυμείτε. Εμείς την δοκιμάσαμε με γάλα αμυγδάλου ή καρύδας και ζάχαρη καρύδας ή καστανή. Η ζάχαρη είναι ελάχιστη στη ζύμη καθώς έτσι έχετε το ελεύθερο να προσθέσετε ένα άλειμμα όσο γλυκό θέλετε αλλά και να τα πασπαλίσετε με ζάχαρη άχνη.
ΣΟΥΗΔΙΚΑ ΤΣΟΥΡΕΚΑΚΙΑ
ΜΕ ΣΜΕΟΥΡΑ
Υ Λ Ι Κ Α
(για 12 τσουρεκάκια)
ΤΣΟΥΡΕΚΑΚΙΑ
200 γραμμάρια γάλα, χλιαρό
1 φακελάκι μαγιά (8 γραμ.)
75 γραμμάρια ζάχαρη
75 γραμμάρια βούτυρο
2 μεσαία αυγά
1/2 κουταλάκι αλάτι
550 γραμ. αλεύρι
1 αυγό με λίγο γάλα
ζάχαρη για το πασπάλισμα
* Όλα τα υλικά θα πρέπει να βρίσκονται σε θερμοκρασία δωματίου.
ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΑΠΟ ΣΜΕΟΥΡΑ
200 γραμμάρια σμέουρα
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη
2 κουταλιές νερό
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
ΤΣΟΥΡΕΚΑΚΙΑ
1) Αρχικά, ανακατέψτε μέσα στο χλιαρό γάλα τη μαγιά και μια πρεζα από τη ζάχαρη. Αφήστε αυτό το μείγμα 10 λεπτά μέχρι να αφρίσει καλά η μαγιά.
2) Σε ένα μπολ χτυπήστε καλά το βούτυρο με την υπόλοιπη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέστε ένα- ένα τα αυγά και έπειτα το φουσκωμένο μείγμα της μαγιάς.
3) Τέλος, προσθέστε το αλάτι και το αλεύρι και ζυμώστε μέχρι να έχετε ένα μαλακό ζυμαράκι που ξεκολλάει από τα τοιχώματα του μπολ. Σκεπάστε το με μια πετσέτα και αφήστε το σε ένα ζεστό μέρος να διπλασιαστεί σε όγκο για περίπου 1 ώρα.
4) Χωρίστε τη ζύμη σε 12 κομμάτια των 82-84 γραμμαρίων. Αν χρειαστεί προσθέτετε ελάχιστο αλεύρι. Με έναν πλάστη ανοίξτε κάθε κομμάτι σε ένα ορθογώνιο. Απλώστε ένα κουταλάκι από την μαρμελάδα, αφήνοντας ένα εκατοστό περιθώριο γύρω γύρω. Ρολάρετε από την μακριά πλευρά. Κόψτε με ένα μαχαίρι στη μέση, αφήνοντας ένα εκατοστό στην επάνω πλευρά. Έχοντας τις κομμένες λωρίδες να κοιτάζουν προς τα πάνω με την μαρμελάδα να φαίνεται, δημιουργήστε πλεξούδα. Τέλος, δημιουργήστε μια σπείρα, κρύβοντας τις άκρες από κάτω. Μπορείτε να κάντε όποιο σχέδιο θέλετε.
5) Τοποθετήστε τα τσουρεκάκια σε ένα ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, αφήνοντας κενό ανάμεσα τους καθώς θα φουσκώσουν. Αφήστε τα να φουσκώσουν για μισή με μια ώρα ακόμα.
6) Χτυπήστε ένα αυγό με λίγο γάλα, αλείψτε τα τσουρεκάκια και πασπαλίστε τα με λίγη ζάχαρη, αν θέλετε. Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 ° C για 12- 15 λεπτά. Μόλις ροδίσουν, είναι έτοιμα. Διατηρήστε τα σε αεροστεγές τάπερ για 2-3 ημέρες.
ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΑΠΟ ΣΜΕΟΥΡΑ
1) Σε ένα τηγάνι, σε μέτρια φωτιά, ανακατέψτε τη ζάχαρη, τα σμέουρα και το νερό. Αφήστε την να μαγειρευτεί μέχρι να μειωθεί η υγρασία της και να δέσει.
Κάποιες σκέψεις…
Είναι πάντα τόσο όμορφα όταν επιστρέφω εδώ. Το blog μας έχει άλλη ζεστασιά και μαγεία. Έχει κάτι που τα social media δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν, για εμένα τουλάχιστον. Κάθε φορά που γράφω εδώ αισθάνομαι σαν το κορίτσι που έγραφε με τόση χαρά και τόσα όνειρα 9 χρόνια πριν, όταν ξεκίνησε αυτό το blog. Ήταν όλα τόσο διαφορετικά τότε. Το blog -και γενικά το blogging- ήταν μια συλλογή όμορφων συνταγών, οι φωτογραφίες μπορεί να μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο από άποψη τεχνικής, ποιότητας, χρωματικής παλέτας αλλά όποτε τις χαζεύω ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μου. Ένα χαμόγελο που μου λέει πως αξίζει να συνεχίσω αυτή την όμορφη προσπάθεια και πως όποια δυσκολία συναντήσω θα είναι μόνο για καλό.
Λίγους μήνες πριν είχα την μεγάλη χαρά και τιμή να γίνω Canon Photographer, μέλος της δημιουργικής ομάδας της Canon Greece δηλαδή. Αν μου το έλεγε κάποιος αυτό 9 χρόνια πριν δεν θα το πίστευα με τίποτα. Πώς άλλωστε να το πιστέψω; Είχα ξεκινήσει να φωτογραφίζω με μια ψηφιακή Sony και ένα λευκό μακετόχαρτο και στη συνέχεια με μια Nikon DSLR και την πόρτα ενός ντουλαπιού βαμμένο με λευκή γυαλιστερή μπογιά. Αυτός ο τίτλος, λοιπόν, είναι η τέλεια ευκαιρία να εξελιχθώ φωτογραφικά όσο περισσότερο μπορώ. Και φυσικά μιλάω για εξέλιξη γιατί δεν θα με ακούσετε ποτέ να λέω πως είμαι η τέλεια φωτογράφος και πως γνωρίζω τα πάντα γύρω από τη φωτογραφία. Αυτό είναι άλλωστε το μαγικό. Σε κάθε φωτογράφιση μαθαίνεις και κάτι καινούριο, κάνεις λάθη, δεν είσαι πάντα ευχαριστημένος/ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα αλλά συνεχίζεις να προσπαθείς, γιατί κάτι σου λέει να μην τα παρατήσεις.
Θα μου πείτε τώρα και αφού όλα πάνε καλά, γιατί τόσο μεγάλη απουσία και συνεχείς υποσχέσεις για το ότι θα τα λέμε πολύ πιο συχνά με συνταγές και φωτογραφίες; Το blog και η φωτογραφία φαγητού δεν είναι η μοναδική δουλειά, αγάπη και ενασχόλησή μου. Η δουλειά μου ως δασκάλα απαιτεί αρκετό από τον χρόνο και την ενέργειά μου, κάτι που με γεμίζει, με ευχαριστεί και με εκφράζει πάρα πολύ. Δεν είναι λίγες οι φορές που ξενυχτάω δημιουργώντας υλικό και συνταγές για τα μικρούλια. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ασχολούμαι εξολοκλήρου με το blogging και τη φωτογραφία. Δεν θα μπορούσα να παρατήσω από τώρα την άλλη μου αγάπη.
Ένας ακόμη λόγος για την απουσία μας είναι κάποιες αρνητικές εμπειρίες που είχαμε από δουλειές μας που αφορούν τη φωτογραφία και τη δημιουργία συνταγών. Δεν είναι όλα ρόδινα στον κομμάτι αυτό. Πολλοί πιστεύουν πως όλο αυτό είναι μια δουλειά εύκολη και διασκεδαστική, μια ευκαιρία για να μας δίνουν οι εταιρείες δωρεάν πράγματα. Η κούραση και η δουλειά για την υλοποίηση μιας συνταγής, η φωτογράφιση και εν τέλει η ανάρτηση απαιτούν χρόνο, ενέργεια και πάνω από όλα διάθεση και κέφι για δημιουργία. Το τελευταίο προϋποθέτει εμπιστοσύνη από πλευράς του συνεργάτη στο όραμα και την αισθητική του δημιουργού. Αυτό δεν γίνεται πάντα. Και είναι φυσικό μιας και δεν μπορούμε όλοι να συμφωνούμε. Όταν όμως γίνεται αρκετές φορές και χωρίς κάποια λογική βάση, αρχίζεις και αναρωτιέσαι αν έχεις τελικά το στομάχι για να αντέξεις μέσα σε αυτόν το χώρο ή απλά είσαι πολύ ρομαντικός/ρομαντική για να κάνεις αυτή τη δουλειά. Δεν έχω βρει ακόμη την απάντηση ούτε και μου αρέσει να γκρινιάζω γύρω από αυτό. Άλλωστε είναι η πρώτη φορά που εκφράζω τις απόψεις μου περί blogging, φωτογραφίας και δημιουργίας υλικού. Το σκεφτόμουν αρκετούς μήνες για το αν θα έπρεπε να το κάνω, καθώς δεν μου αρέσει πολύ να εκφράζω τις απόψεις μου δημόσια. Μου αρέσει να μοιράζομαι δημόσια μόνο τη δουλειά μου.
Όλες οι αναρτήσεις μας από εδώ και πέρα -δεν ξέρω καν πόσες θα είναι και με τι συχνότητα θα ανεβαίνουν- θα είναι λοιπόν μια επανεκκίνηση και μια προσπάθεια να ξαναβρούμε την ταυτότητά μας και πάνω από όλα το κέφι μας. Μια τόσο όμορφη διαδικασία θα πρέπει να προκαλεί χαρά και όχι άγχος και απογοήτευση. Σωστά; Διαφορετικά γιατί να γίνεται; Cheers to new beginnings, λοιπόν!
Σοφία
No comments:
Post a Comment